Karanlik AYDINLIK

Karanlýk gelmedi, aydýnlýk gitti,

karanlýk diye birþey yok, aydýnlýðý özlerim

Sabahý bekleyan ay,bende seni izlerim

Karanlýk yutan ýþýk,senin yolun gözlerim

Yýldýzlar dökülüyor ihtiþamdan habersiz

sanki alem uykuda,bir ben nöbet beklerim

öter birazdan kuþlar, þafaðýn sevincinden

gün doðarken karanlýk, yok olur kederinden.

Yaðmura doymuþ toprak ,anlamazsýn halimden

sahraya sor sen beni,belkim bilir derdimden

kavrulmuþ beldelere,bulutlar acýr aðlar,

yaþlar tutar kaldýrýr,yanýk tohumu yerden,

kurtulur sahra ehli,o elem kederinden.

ilyas.a

Sosyal Medyada Paylaşın: