Aaaa.FİYET OLSUN

Ýnsan yemek huyumuz anneden baþlýyoruz
Sonra feryad-ý- figan her yere taþýyoruz

Önce diþimiz çýkar bilmez gibiyiz hayret
Unutup kendimizi êl’e veririz gayret

Ne olurdu, hayatý gereðince iþlesek
Önce enaniyet’i kavrayýpta diþlesek

Çok mu yanar canýmýz dostumuzun canýndan
Diþlerken tiksinmeyiz onun asil kanýndan

Bari biraz bulaþsa kandaki cevher bize
Vahþet dudaðýmýzdan sýzarken çenemize

Dekor’u sanýyoruz, kýzaran yüzün, hayâ
En yakýn kimimiz var alýp onu sýraya

Önce bir methiye ki akýl alasý deðil
Sonra, ama ve fakat oldu koca dað, çeðil (Çakýl taþý)

Ne lazým be kardeþim, yolu yok mu demenin
Niye harcar dostunu, eder yoluna zemin

Ýþte sýrda burdadýr insan insafa hazýr
Her hakaret insaný insan olmaktan kazýr

Âdem olur belki de adam olamayanlar
Âdemin iþi de bu hem çok sever hem kýnar

Kendini diþlemeyen âdemden çýkmaz adam
Âdem ol kiþidir ki. Bey, bayan, mösyö, madam

Ben, ben’i mi unuttum yazarken size þiir
Ben bizim be kardeþler, olsam da size zehir.

REDÝFLERLE SENFONÝ.

Sosyal Medyada Paylaşın: