güz karanfilleri

verin bana bir kamçý

köle taciri gibi kamçýlayayým

içimdeki sesleri

yabani

hýrçýn

ve çirkin

zifiri

daðýnýk

ve yýlgýn

kaç ben var

hangisi hakikat

tek kimlikte

kimler gizli

kendi olmak

kendi kendinin ateþi

ateþleyeni

kavrulan aðaç kabuðu misali

mavi uykularýnda
güz karanfilleri
hüzün ak topuklarýnda diken
yalnýzlýk köhne çýkmaz sokak
renksizliðin kokusu olmuþ sevgisizlik
hepsi pelesenk dillerde



bir pembe buluta takýn beni
sesini yitiren neyi yanýma koyarak
bitkinim
“en karanlýk canlar böyle uçuyor”
ay ýþýðýna sokularak










gönül gençyýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: