ÜLKÜ

Bir gün tan vakti aðarýrken
Bir çocuk geldi adý ülkü
Türküler duyuldu aðlarken
Bir çocuk geldi adý ülkü

Kulaðýna ezan okundu
Onun adý ülkü konuldu
Ömür kýsa dedi doðruldu
Oynayamadý hiç ülkü

Özü ateþ, gönlü çilekeþ
Görmedi ömründe hiç güneþ
Bulamadý ne yaren ne eþ
Bir çocuk geldi adý ülkü

Bir özlemdi Hakka kavuþmak
Günler uzadý yumak yumak
Olmuþtu sanki Hakka adak
Büyüdü filiz gibi ülkü

Büyük suç Hakka boyun eðmek
Haksýzlýkla alýnýr emek
Haykýrdý gerçeði diyerek
Yürüdü ufka doðru ülkü

Bir çobandý vatanda ülkü
Aðýrdý omuzunda yükü
Yoksa da sýrmalý bir kürkü
Her yer benimdir derdi ülkü

Saldý sürüyü çýktý daða
Dönüpte baktý bir sýlaya
Bir düþünce sardý aklýna
Bilmedi son kez çýktý ülkü

Sürüyü hep sardý çakallar
Ülkü teker teker yakalar
Boþanýr bedeninden kanlar
Kaçýrdý çakallarý ülkü

O ülkenin kralý duydu
Hakkýnda yalanlar uydurdu
Boynuna zincir vurduruldu
Bir zindana konuldu ülkü

Yavuklusu kaldý sýlada
Birde hasta yatan anasý
Günler dört duvar arasýnda
Sýkýþmýþ zannederdi ülkü

Mektup yazardý anasýna
Bizimle derdi rüzgar ana
Hava,gece bizimle ana
Kaðýtsýz kalemsizdi ülkü

Ýnci gibi istiridyeden
Çýktý yanýp zindan içinden
Her þey tersine döndü birden
Allah diye haykýrdý ülkü

Zamana yön verdi dur dedi
Allah içün zulme vur dedi
Ey gönüldaþ kalk doðrul dedi
Geceye çýra oldu ülkü

Kafire boðucu dumandý
Hak divanýnda süt limandý
Sayende gafiller uyandý
Sonsuzluða uzandý ülkü.



Mehmet BULUT




Sosyal Medyada Paylaşın: