Gönül baðým sarardý, erken geldi sonbahar. Bahçemdeki bülbülün payýna figan düþtü. Bir acý yaþadým ki yaðan yaðmurlar kadar. Ruhumun kasesine zehr-i baldýran düþtü...
Yaðmalandý her yaným acýlar meclisinde, Çýðlýðýmý kaybettim sessizliðin sesinde, Ömürler sebil oldu, yýllarýn çeþmesinde, Benimde bardaðýma bir acý yalan düþtü...
Gözyaþýmla yoðurdum acýlarýn harcýný, Sahiplendim hasretin baþa bela tacýný, Tek tek yolmak istedim beyazlanan saçýmý, Simsiyah gözlerime sanki bir duman düþtü...
Boþ gezen hülyalara, sebil oldu gençliðim. Bir acý zehirmiþ yudum yudum içtiðim. Gündüz masallarýnda hasretini biçtiðim. Ruhumun gergefine kanlý bir akþam düþtü...
Uykular hicran oldu, gecenin son deminde, Her þeyimi kaybettim bir veda bestesinde, Bir rüya yaþadým ki gerçeðin ötesinde, En güzel baharlarým, gözümde üryan düþtü...
Vuslatýn arzusuyla, söylenirken þarkýlar. Yalnýzlýðýn sancýsý gönlüme pusu kurar. Ne gitmek çare olur, ne kaçmak, nede firar. Ayaðýmýn dibine aþýlmaz umman düþtü...
Herkes baharý yaþar bense kara kýþlarý, Bana acýyýp bakar ölümün bakýþlarý. Bir sabýr aðacým var acýdýr yemiþleri, Meyvesiz dallarýma deli bir tufan düþtü...
Þimdi karanlýklarda koyu bir gölgeyim ben. Þimdi mecnun misali garip bir çöldeyim ben. Ýþte halim böyledir daha ne söyleyim ben. Ruhumun yollarýna, garip bir kervan düþtü...
Bu bir hesap kervaný, bu bir sonun þiiri, Bense bu þiirin en sonuncu þairi, Geçmiþin hesabýyla düþlüyorken ahiri, Doðacak þafaðýma, kopkoyu bir kan düþtü...
Gözlerime deðmekte kan rengi hatýralar. Verilen bu hesapta, han düþtü, hancý düþtü… Bedenimden ruhuma iþliyorken yaralar. Son nefes karþýsýnda ömrüm yabancý düþtü...
Yusuf MESCÝOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.