Þehrin ýþýklarýný arýyordum Pis kokuyordu mevsimler Kelebekler ölüydü kanatlarýnda Avuçlarýmda çamurlu yaðmur Aðýr-aksak bir akþamdý Aþk düþüyordu Direnmiyordu Tuz buzdu gözbebekleri Bir baþýna Kendi þehrime aðlýyordum Kanýyordu Ruhumdan giden gemiler
As Ýstanbul’u daraðacýna git diyordum / uzaklaþ Daha bir gebe olmadan Düþük yapmadan düþler Sokaklar piçliðe gömülmeden Ölüm randevusunu bekleyen yýldýzlardý Sönünce günahlardan arýnmýyordu insanlar Ýzbe köþeli hamaklarýn iplerine asýlýrken çocuklar Gülümsemiyordu gökyüzü
Sövüyordum Sessizlik içen tüm mavilere Dünlerden kalan tortularý büyütüyordu siyah zamanlar Uyan diyordum uyan / korkmadan Üstüne yýðýlý gölgelerden arýn Ve çoðalt kendi þehirlerini Býrak acýyan yanlarýný senden giden aþklara Yaþ yolun yarýsý Ne yana savursa rüzgâr Korkak intihar oluyordu boynundaki ilmikler
Ne zaman bulutlar yaðmur doðursa kýrmýzý kokuyordu toprak Ýçimdeki çocuðu býrakýyordum arsýz kent kapýlarýnda Annem topluyordu kanatsýz kuþlarýmý Ütüsüz gömlekti uçurtmalarým Susuyordum Yüreðim akreplerin önünde Kapýmda oynaþan ay ýþýðýný da sokuyorlardý
Çocuk Kapat gözlerimi yýðýlý külün üstünde Çok soðuk yokluðun Sessizce sen de gel yanýma Ýncir aðacýný tutuþtur Özlemle Benim þehrimde
Aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.