Uzunca bir mektup iliþtirdim yakasýna çocukluðumun. Sineye çekilmiþ haylaz hatýralarým Ve bilhassa masum yalanlarýma ithafen. Otopsi istemiþtim geçmiþime dair. Ki bilirim; Her parçasýnda parmak izlerin mevcut. Ýçimin olay mahalinde yoksun, Yine bir son- bahar akþamý... Gözlerime aþina yaðmur süzülüþü mevcut buðulu can-da.
Minik bir güvercin yolculadým içimin semalarýndan gök-yüzüne. Konup da çöl dudaklarýna teslim ederse vasiyet öpüþlerimi Yoksullaþýr elbet baþka sevdalar. Gümüþî bir hayatýn son kadehi gibi gecemin sen kokan yalnýzlýðý.
Uzun sürdü bu otopsi... Sonucu belli olduðu halde. OLAY MAHALÝ ÝÇÝM, PARMAK UÇLARIM KOR. SENSÝZCE YANARKEN, SESSÝCE UÐRAYIVERSEN... Sosyal Medyada Paylaşın:
pesimist_19o3 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.