Rumeysa doðmamýþ bir bebek Annesi bir gece bir yeþil camide rastladý ona Peygamber ardýnda ayak sesi duyulan Rumeysa… Öyle olsun “Rumeysa olsun” diledi annen. Afrika yanýðý yüzünde Bilal ýþýðý. “Anne, Allah’ a inanýyordu ama Müslüman deðildi”diyorsun. Secdeye duruyor minik esmer alýn; Baþýnda minnacýk bir örtü. Annen olduðum mu Bir Rumeysa olduðun mu Güneþi kucaklatan yüreðime? Bir Kabe taþý olasý yüreðim Bir hýrkaya sarýnýp ordan oraya... Rumeysa! Bir hayâlden öteye gidemeyen kýzým, Yaralarýmda emzirdiðim bebeðim! Günahlarýmý geçitlerine kapý yaptýðým... Rumeysa bilse babasýný -Bilmemeli- Bugün yoksa küçük ellerin elimde, Sen, beni gözlerinle, bakýp bakýp Bir muþtuya salmýyorsan Yâkub’ a dönüyorsam gecelerde Þu mengene atkýlý yüreðimdir suçlusu! Ýnandým diye sözlere… -Sözler ki esiri bol- Ne yazýk sevmek her zaman sevgi getirmiyor. Rumeysa...Sevgili Rumeysa! Sevgisi ukbada kalan Rumeysa! Yolumu yol bilmedin iyi ki de. Bu kervan Mekke’ ye gitmiyor- neden- Medine’ den geçmiyor. Ýyi ki gelmedin Rumeysa! Ýyi ki vermedin minik ellerini! Yorgunum yaþamaktan Ruhum yorgun Ellerini tutamam ki...
03.03.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
siminderya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.