Düþlerimde kimi kez ateþle oynuyorum Bakýyorum yanýma yöreme hiçbir þeyler yok. Uykularým kaçýyor Sonra mektuplar yazmak geçiyor Duras gibi içimden Yazmayý öðrenmeye çalýþýrým sanýyorum Ama anlamýyorum yanýyor birden Elimdeki kaðýtlar yanýyor.
Sonra Derin avunmalar içinde Karanlýklarda buluyorum bukle bukle saçlarýný Uçsuz bucaksýz sonsuzluða bakan gözlerinden aydýnlanýyor odam Sende yaþadýðýma yeniden inanýyorum.
Bir kez daha duyumsatma bana yanýmda olmadýðýný Kapýma gel ki ýþýdýðýný bileyim günün. Bir sabah düþsün penceremden içeri. Sabah getirsin seni bana.
Gel ki. Düþlerimin /mektuplarýmýn dýþýnda Yüzümün yüzüne deðdiðini bileyim
Ben ilkin yanmayý sonra kavuþmayý Ve tüm zamanlarda sevmeyi senden öðreneyim. Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet ARSLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.