isterdim aslýnda, göðün kuþaðýný çözmek ellerimle
ervahýna sýðdýrýp tüm taksiratlarýmý yollamak
bakire gidiþinin
þeytan arabasýna bindirdiði olmayacak düþlerimi
kucaklayýp eylül hazanlarýnýn yapraklarýný
koparýp tüm týrnaklarýný
asmak,kuzeye çalan bir tepenin en yamacýna
içinde kimse yok farazi çamaþýrlarýmý
boþ,fenersiz þimdi kýrýlmýþ ýþýklarý
gözlerim ,biri kaybetmiþ arýyor diðerini!
iki gözümsün desem yine bakar mýsýn eskisi gibi?
yamaçlarýna kar yaðmýþ kýrsý saçlar
göçmen kuþlara yuva þimdi boþ baðýrýþlar
bir mevsim deðil bir gün bile yeter
fersiz bakýþlarýn ardýndan boþ çaðrýlar
nemli sodyum kokusu dolmuþ odam
yas/týk yüzüm ýslak
uykulu sayýklama zamanýnda envai ervahým..
kahretsin tanýmýyor seni, hiç bir nalet falcý!
çaðýrma seanslarýmýn baþ aktristi, baþ tacý
ruhumsun desem ve seslensem yine doldurur musun fincanýmý?
sin ýslýðý kadar acýklý bir ýr’sýn þimdi dilimde
mevlevi ayini kadar kendini kaybetmiþ aklým
muhayyilemi de götürmüþsün peþinde bedenimle
þimdi bir ceset kadar boþ ve yalnýzým
bir sarhoþ kadar isyana mail ve küffar
aþk kadar hazin bir ritüelde hüzzamsýn
özledim desem inanýr mýsýn?
ciðerimden kopan ar/sýz bir þarkýdasýn
’yokluðunda çok kitap okudum aðladým’
üç kuruþluk ciðere
beþ paralýk kediyim þimdi
gayri ,utanmaz türkülere saldým aðýdýmý
sus/ar/ým!
utan/ýr/ým!
kendi alfabemden kendi sesimle okumaya boþluðunu
kurudu karanfiller, sustu kitabýmýn soluðu!
k/ayýp etmiþim iþte desem
karanlýk gecelerde nefesinin aydýnlýk kokusunu
bilirsin
hem gizli öznesiydin ruhumun
hem aþikar tüm cümlelerimin birinci kordonu
ýþýðýmsýn desem, yine fenerime nefes olur musun?
susmayýn türkülerim...
utanmayýn!
siz de þarkýlarým...
sustum ben
bari,sizler susmayýn
alýn beni de aranýza
bu ,yenine sýðmayan utangaçlýðýmla
sýðýnayým aranýza belki duyulurum!
/ ancak üçyüzaltmýþdört desibel baðýrabiliyorum /
...
... ama
... sen
...
’’yeter ki gel bana, senede bir gün’’
TopraðýnSesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.