bakma öyle mahzun mahzun yüzüme Gümüldür
çýrpýnýyor kurþun yemiþ kanatlarým
sen bana tutkun ben sana yaralý
gerisini ne sen sor ne ben söylerim
günlerim hep karalý
bir avuç insan kaldý seni anlayan
ekilen tohumlar yeþermeden
kaynar su döküldü
sil baþtan herþey
nadasa varmadan bu toprak gübre ister
uyuþmuþ beyinler var ilaç ister
elimde sevgiden baþka hiçbir tohum yok ki
serpeyim üzerine zamansýzca
sevgi dedimde aklýma geldi
Gümüldür’de ne var, ne yok seviyorum
kýzsamda, üzülsemde, isyan etsemde
her kim bir nefes aldý daðýndan, ovandan
gönül sarayýmda tahta geçiyor
ben seni öylesine seviyorum Gümüldür
öyle
az biraz sabret, sabret
para var güç var diyenlere inat
seni mahalle görenlere inat
altýn gençlik geliyor bak
gelecek dünden güzel olur
kimbilir belki görürüm
belki göremem
þehrengizsin sen
sýrrýna erilirse
cihan tanýmýþ seni
bir kiþi tanýmasa
ne fark eder
unutma bu sözümü
sakýn unutma
ben tükendikçe baðrýndan
birebin gelecek üstüne
feda edilecekse bir beden senin için
baðladým gözlerimi
sessizce
1 kasým 2010/Nilgün Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.