Var Cemal Acar
Hüda için Hüdai’den el aldý.
Küçük yaþta aþka erip saz çaldý.
Anayurdum dedi uzakta kaldý.
Yokluðu bitiren var Cemal Acar.
Gelin þu gurbeti görün diyendi.
Tellerine pençe vurup dayandý.
Ýnsanlýktý yolu Hakk’a ayandý.
Aþkýný sinene sar Cemal Acar.
Þirvan deyip sitem etti daðlara.
Sedasýyla efkâr kattý saðlara.
Türküler derleyip attý çaðlara.
Geçmiþten bu güne kâr Cemal Acar.
Diyarý gurbeti eyledi mekân.
Hasreti baðrýna oldu hep diken.
Simsiyah saçlarý aðardý erken.
Ezgin yüreklere zar Cemal Acar.
Kader attý Okyanusya ardýna.
Genç yaþýnda uzak kaldý yurduna.
Baðlamasý ortak ancak derdine,
Bekler insanlýða car Cemal Acar.
Geçim için sýlasýný yitirdi.
Nice hal bilmezle kalktý oturdu.
Bülbülü gül için dile getirdi.
Duygusuyla aþka yar Cemal Acar.
Sýðýrtmaç özledi güzel sesini.
Türküleri siler gönül pasýný.
Çeker ana, bacý, sýla yasýný.
Dünya hep baþýna dar Cemal Acar.
Antalya 31 Ekim 2010
Hüseyin Sýðýrtmaç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Sığırtmaç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.