Çözemedim

Veda oldu adýn en çok,
Nihayetinde hasret.
Gözlerine bile bakamadým bir kez.
Üþürken yalnýzlýðýn kollarýnda,
Kesik kesik tramvay düdüðü hayat.
Damaðýmda limonata tadý çocukluðum,
Uzaklarda heyhat!

Eridi avuçlarýmda akide þekeri.
Ardýndan baka kaldý ellerim.
Hayallerim darmadaðýn.
En çok sesini özledim.
Ýnceldi gül yapraðý hayalin.
Gittikçe suya benzedin.
Düþledim þadýrvan serinliðinde,
Edana düðümlendim.

Kapým çalýnsa,
Gelen sendin hayal meyal.
Hep erteledin vuslatý.
Adýna veda dedim bu yüzden.
Üstüne hasret sepeledim.
Gittin gül kurusu iklimlere,
Ýmbat gülüþlerin kayboldu.
Soldu yedi veren gülleri,
Gün akþama erdi dönmedin…

Gayrý,
Sak uykularýn tutsaðý gözlerim.
Damaðýmda limonata tadý çocukluðum.
Bir meskenete sürüklendim.
Kesik kesik tramvay düdüðü hayat.
Uçuruldu köprülerim,
Yaralý bir yýlký misali hayaline yetiþemedim.
Hislerim eprimedi sana,
Telek telek lime lime geçmekte günlerim.
Ayný tarihe kilitli takvimlerim.
Ýbriþimden bir düðümsün sinemde.
Çözemedim çözemedim…
Ankara,30.10.2010 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: