aşk çocuklarıydık biz

güne düþen cemreler güneþe teslim olmadan/ severdim seni
taze ot kokusunda kokardýn burnuma
çig kalýrdý senden arta kalan ne varsa dünyada
camlarda serenat yapardý bakýþlarýmýz
sözsüz sevdik geceye vuslat zamanlarýn koynunda isimsiz
sen hazaný gerdanýnda biriktiren yaban mersini
sana meftun ibrahim-i aþklarým

aþýk bir çobanýn türkülerindeki yanýk anadolu sesiyle
seslendim sana, herkes susarken
kalabalýklardaki gölgelerle selamlaþýrdýk
sýnýrlar yasaklarla çevrilirken seninle

kaldýrým taþlarýna düþtü sevdamýz seni ararken
tüm sokaklara senin ismini verdim
tüm kentleri sen yoksun diye yýkarak gidiyorum
tüm kaleleri senin araken siper ediyorum
tüm limanlarý sen geleceksin diye tutarken/yüreðimde
gelmediðin her güne bir zincir koparýyorum vuslatta



þimdi füsunkar bir mazide kalmýþ aþk çoçuklarýyýz
gülbeþeker tadýnda sýrrýna matemler yaksamda
kurban eylesemde kýnalar yakýp canýmý
her günüm hüzüne döndü yar/ unutamadým


Sosyal Medyada Paylaşın: