EMANET EHLİ
Baþýmýn üstünde ince bir duman ,
Daðlar aþýp gider yare kim bilir?
Titretir içini bir ince keman,
Bir bakarsýn hücre hücre dirilir...
Gamý katýk yapmýþ yar dudaðýna,
Asmýþ efkarýný gül budaðýna,
Düþürür her sabah beni aðýna,
Ya öl, ya kal, diye ferman verilir!...
Bir ömür özlersin bir sýcak kucak ,
Kalýrsan vebaldir, kalmasan kaçak ,
Böyle düþe kalka sonum n’olacak ?
Kýblem her gün bir diyara çevrilir.
Tüter her bacanýn isli dumaný ,
Eker yollarýna gurbet amaný,
Ezan dinle, yahut kilise çaný ,
Yar dediðin kaç kapýdan girilir?
Sen de insaf eyle, n’olur ha biraz ,
Beni de unutma bir kenara yaz ,
Ne kar dinler gönlüm, ne keskin ayaz,
Gör hesabý toptan, yahut gör bir bir...
Hiç bir metaým yok, bonkör deðilim,
Görmüyorum sanma, ben kör deðilim,
Emanet ehliyim, nankör deðilim,
Bir kýrýk kalbim var iþte senindir...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.