Sen gittin ya, Beni býrakýpta uçsuz bucaksýz karanlýklarda, Hani arkana hiç bakmamýþtýn, Oysa benim aklým, Bana bakarkan kaçýrdýðýn, Yere bakan, Toprak rengi gözlerinde kalmýþtý... Gözlerimse bom boþ yollarýndaydý...
Sen gittin ya, Umursamaz bir edayla,salýnarak, Yüreðini söküp almýþtýn yüreðimden, Oysa emanet olarak almamýþtým, Yüreðimle yekpare olmuþtu yüreðin. O anda yaram sýcakken anlamamýþtým acýsýný, Bendeki yüreðide söküp almýþsýn, Sen giderken...
Sen gittin ya, Ben duruyorum hala o alaca karanlýkta, Ay sýrtýný döndü, O da küs bana sabahlara kadar, Sabah güneþi ýsýtmýyor artýk yüreðimi, Bir sana, bir bana konan kelebekler, Yok artýk, Semtime uðramaz oldu,çiçeðin sevgilisi arýlar...
Sen gittin ya, Nefesim kesiliyor aklýma geldikçe, Elllerime dokunmadan,elveda diyiþini. Ýçim sýzlýyor, Andýkça yüreðimden kayýp gidiþini, Hala gittiðin yollarda gözlerim,belki ufukta görünürsün diye, Dönmesen, Yaren’im olmasan bile, Gönül den isterim mutlu oluþunu... Yine de bekliyorum, Umudum olmasa da, Bekleyeceðim bana dönüþünü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Moran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.