Mevsimler geçiyor,baharlar girmiyordu Aralýk kapýlardan
Ocakta biraz kül, biraz duman
Ýnanma duyduðuna / ki gördüklerin dahi yalan
Cümleler býçaksýrtý Þiyar, her sükut bir mavzer
Kabirden ses geliyor, yok gidenlerden haber
Alacakaranlýktan güneþ doðana kadar
Yanlýþlar doðrularý götürüyor be þiyar
Ah! Þiyar
Kaç sala okuduk gidenlerin ardýndan
Musallada yatýyorken o göçebe sevdalar
Santim santim bildiðimiz aynalar yüzümüze yabancý
El salladýk maziye içimizde bir yerde hep o bilindik sancý
Gurbet el sýla oldu, sýla en uzak diyar
Gölgeler çýrýlçýplak,zaman puslu bir esrar
Zulümden hürriyete kaç fersah kaldý Þiyar
Perdeler kapanýyor henüz vakit ikindi
Akþamlar ömrümüze neden hep erken indi
Sebepler giyindikçe sonuçlar çýrýlçýplak
Oysa sen de bilirsin, nefes almak deðildi ki yaþamak
Ne tufanlar gördük gemilerin dümeninde çakallar
Bir fotoðraf karesine sýðmayan hayatlar var
Bilmezler ki sükutum kahpeliklere lütuftur Þiyar
Bozbulanýk geceler bir tesadüfmü dersin
Bildiklerimi bilsen sende isyan edersin
Asalet mertebesi medreseden geçmiyor
Namertlik denen illet soya çekim bilmiyor
Dinle mýsralarda naðme naðme adýn var
Vuslatý fýsýldýyor deli dolu rüzgarlar
Bak ’yine aylardan Kasým’
Varlýðýnla doluyken dört yaným Þiyar
Yokluðun iniyor yüzüme þamar þamar
Sen ki
Her yüzün kendi gerçeðiyle yüzleþtiði bir aynaydýn Þiyar
Yüzsüzler birer birer ediyorken firar
Söyle Þiyar
Yarýna kaç var
Rukiye Küçük
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.