Bütün umutsuzluðuma inat
Dudaklarýmda bildiðim o þarký
Bir deli rüzgâr peþimde
Yalnýzlýðým
Bu þehrin bütün sokaklarýna sinmiþ
Sensizliðin köþe baþýndayýmm
Bütün umutlara havlu attým gidiyorum
Anlatacak nelerim var bir bilsen
Kýrýk dökük avuntusuz
Ýçimde kopan ihtilallerle sokak lambalarýna sýðýnýyorum
Mutluluðum çoktan iflas etmiþ
Hakkým yok itiraza sana düþtü þimdi
Beni Savunmak...
Hafiften bir yaðmur benimle aðlýyor
Islak buðulu gözlerim attýðýn her adýmda
Seller akýyordu gözlerimden
Sana ýslak gözlerimle
Cümleler kurup içimin yangýnýný bu þiirle
Kendimi sürgüne veriyorum
Sensiz bir odanýn sahrasýný nasýl anlatsam
Seslenip de senden cevap alamadýðým sessizligi
Düslerin yüregiyle yarým kalmýþ bir cümle gibi
Ayaðýna düþen gölgene bir bak
Feleðe hiç küfretmedim zamana küsemedim
Kör de deðilidim býçak gibi sana bilendim
Alacalýda deðildin sade hiç deðildin
Doðan günleri batýrýyordum
Ýçinde geç kalýnmýþlýðýmda
Yalnýzlýðýmý saksýlara ektim
Kýyamet kopuyordu yaðmur yaðýyordu
Benden baþka ýslanan yoktu
O selin içinde kayboluyorum
Yaþanmamýþ çocukluðumsun anýlarýmda
Öylesine sahipsiz her damla gözyaþýmda
Çocuklar gibi aðlýyorum
Sana ýslak gözlerimle
YAÐMUR DA ENGELLEYEMEDÝ
N.Güliz DEMÝRAÐ Ýstanbul 30/10/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.