YETİMNAME

I.

körelmiþse kalbinin þefkat nazarlarý…
göremezsin bir yetimin gamzesinde biriken iri gözyaþlarýný
eski urbasýna sinmiþtir anne-baba kokusu
….. kuþ uykusuna dönmüþtür o eski kýþ uykusu

þimdi bir yetimin âhý yankýlanýr yedi kat göklerde
acýnýn kýymýðý batarken tene,
…..tuz basýlýr kanayan yaralarýna
gözlerinden süzülür sýmsýcak gözyaþlarý
….. düðümlenir boðazýnda kelimeler…

II.

son gülümsediði aný hatýrlamakta güçlük çeker biçare…
elindeki siyah beyaz resim yýpranmýþtýr öpüp koklamaktan
aþýnmýþtýr kapýlarýn eþiði…..
…..giden yolcuyu beklemekten

rüzgârdan baþka kim tarar …..
…..bir yetimin daðýnýk saçlarýný?
hüzün ki en büyük mirastýr onlara acýlardan geriye kalan…
o ki acýnýn resmini gözyaþýyla çizer gönül tuvaline
umutlarý çoktan buruþturup atýlmýþtýr hayatýn çöplüðüne

III.

kýrýk dökük cümleler dökülür kýrýk kalplerden
bir yürek meydan savaþýndan çýkmýþçasýna
…..ortalýk toz duman gönül meydanlarýnda

yüreðin feryadýna tercüman olur…..
….. hüzün mürekkepli kalem
yýldýzlar þahittir sabahý olmayan harlý gecelere
…..iki kiþilik nefes doldurur yetimler ciðerlerine


biz ki ümmetin yetimleri, zulmün gölgesi altýnda…
…..ayaklarýmýz çýplak kýzgýn çöllerde
gerçekleri öðüttük masal deðirmenlerinde
…..gökteki yýldýzlarý paylaþtýk aramýzda
…..hýçkýrýklar baþak verdi yetim yüreklerde
…..dertleþtik yýldýzlarla mehtaplý gecelerde

IV.

zemheri soðuðunda ýsýndýk kendi nefeslerimizle
…..acýyý kýtlama bir çaya þeker yaptýk öylece

kanýmýza karýþtý hicranýn baldýran zehri
..…suskunluklar çýðlýklara gebe

umutlar karþý daðýn arkasýnda ürkek bir ceylan gibi
kalemimizde hüzün mürekkebi, kelimeler içlice…
kurþundan aðýr bir yük baba diyen dillerde…..
…..beni benden koparýp sana taþýyor gece

V.

taþýyamaz yürekler yetim gün/ahýmýzý
…..çöller yeþerir gözyaþýmýzdan
düþlerimiz dörtnala koþar kan kýrmýzý þafaklarda

piþmanlýklarýmýza düþülen bir dipnottur kýzgýn gözyaþlarý
….. merhametin elleri soðumuþ ayazlarda

hüzün büyüdükçe büyür düþlerin kanayan yerinde
siz denizaþýrý ötelerde, bizse sizden uzak berilerde
aðlayýk çehrelerimizde sükûnetin çýðlýðý dokuz doðurmakta
gün geceye dönerken yüzünü
…..saatler yine ayrýlýðý vurmakta
…..gözlerimde yine ýrmaklar kudurmakta
VI.

yalnýzlýk sinmiþ evimizin badanasýz duvarlarýna
…..takvimler o acý günü göstermekte
hâlâ yarýsý kýrýk aynalarda ararým gül suretini
…..soframýzda bir tabak öylece bekler uzanacak eli

göçebe hüzünler yurt kurdu yüreðimde
rüyalarýma gel ki hafiflesin fecrin sancýsý
…..gönül terazisi tartamýyor acýnýn kurþundan aðýr yükünü
baba diyen diller dönmüyor aðýz boþluðunda

VII.

ey acýlarýmdan beslenen hüzün!...
acýnýn resmini çizebilir misin gönül tuvaline?
…..muhacir hissiyatýmý dökebilir misin sözcüklere?
…..kendini sýðdýrabilir misin bir aðýtýn dörtlüklerine?

gel ey gül yüzlü yâr müsvedde hayatýmý çek temize!...
saðalt gece yarýsý apansýz baþlayan sancýlarýmý!...
gel çöz beni sana baðlayan esaretin kalýn zincirlerini!...
…..ey kalbimin yitiði, ansýzýn çýk gel emi!....

M.NÝHAT MALKOÇ

Not: Bu þiir Âþýk Talibi Coþkun Kültür Derneði ‘Yetim’ Temalý Þiir Yarýþmasý’nda Üçüncülük Ödülü kazanmýþtýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: