Ben þairim. Bir kaðýt,bir kalem,bir de duygularým, Ýþte benim bütün sermayem. Ama sakýn küçümsemeyin, Alaya da almayýn söylediklerimi. Kalemi aldým mý elime, Yazmaya baþladým mý bir kere, Gönlümün kapýlarý ardýna kadar açýlýr, Bütün evreni kucaklarým,bütün evren benim olur. Zaman mefhumu tanýmam, Yýllar öncesinden,yýllar sonrasýna geçerim bir kere de. Bazen fakir olurum, Bir yudum ekmek dilenenlerin yerine koyarým kendimi. Bazen de çok zengin olurum, Sayýsýz evlerim,arabalarým olur. Þampanyalar patlatýr,viski kadehlerini kýrarým meyhanelerde. Bir sürü aþýk olduðum kadýnlar olur, Yaþarým onlarýn her birisiyle. Kimisi vefalý çýkar,kimisi vefasýz... Düþerim hasret ve aþk acýsýyla peþlerine. Garlar,limanlar uðrak yerimdir, Kimi zaman bir sevgiliyi uðurlarým oradan, Kimi zaman da dönmeyen bir sevgiliyi beklerim. Bir ýssýz sahil de,mehtap altýnda oturup, Orada yaþanmýþ anýlarý düþlerim. Yýldýzlar,deniz,martýlar ve kumsal... Arkadaþlýk kurarým onlarla. Bir daðýn yamacýna yaslanýr, Rüzgârlarla konuþup,eski bir sevgiliyi sorarým onlara. Kýrlarda,yaylalarda,ya da bir pýnar veya dere baþýnda Yeþil çimenlerin üzerinde uzanýp da,bütün kýr çiçeklerini koklarým. Bazen bir kolye yaparým onlardan,veririm yanýmda duran sevgiliye. Bir kuþun kanadýna tutunup gökyüzüne çýkarým, Oradan seyrederim yeryüzünü. Batan güneþle dertlenirim, Yaðmurlarla aðlarým. Kimi zaman,bir meyhanede kafayý çekip, Sabahlara kadar uykusuz kalýrým. Karanlýk ve sessiz geceler hep arkadaþ olur bana, Onlara anlatýrým dertlerimi. En sonun da,ak kaðýtlar sýrdaþým olur, Onlara yazarým hislerimi. Bir kaðýt,bir kalem,bir de duygularým, Ýþte benim bütün sermayem. Ama sakýn küçümsemeyin, Alaya da almayýn söylediklerimi, Çünkü,ben þairim...
Erman Ulusoy Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.