Şimdi bana çocuk umutlarım gerek, aşkı hiç bilmeyen...

Seni, yazdan bir gece yarýsý, þiirlerinin aydýnlýðýnda tanýdým
Beklerken, zaman çarkýnda öðütüldü heyecanlar, ben baþ aþaðý kaldým
Otobüslerin motor seslerine karýþan renkli bir uçurtmaydý yüreðim.
Ýpi, senin hiç tutmadýðým uzak ellerinde, ben ha düþtüm ha düþeceðim.

“Tabi ki seni de kýskanalým. Hem de en çok seni kýskanalým”
Demiþ miydin? Yoksa bir masal mýydý, sen söyledin de ben yazdým.
Düþlerim zincirleme kazalarda, haykýrýþlar kan revan
Gözlerinde utançlara saklý sevmeler,
Her yaným yapýþ yapýþ yalan.

Hiç istememiþtim itilip kakýlan çocukluðumu yeniden
Þimdi bana çocuk umutlarým gerek, aþký hiç bilmeyen
Hayýr, sözümü geri aldým. Aðlayacaðým. Duyma sen.
Dinleme beni, yorulma sakýn,
Biliyorum çok yorgunsun zaten.

Sevmelerimi bilmedin… Býrakmadýn ki seveyim.
Sensizlik, pasaklýydý berbattý,
Sevdam uzaðýnda ekþidi, küflere yattý
Anlamadýn neyleyim

Yalnýzlýðý çirkefe buladým, kana boyadým þimdi,
Bana bakýyor karþý duvardan
Ve ben… sözümü tutmadým
Aðlýyorum hiç durmadan, utanmadan

Býrak seveyim, hadi seni seveyim cadý büyüleri bozulsun.
Kýskansýn sevgimi baþýmda esen kavak yelleri,
Hani karýndým ben, hadi býrak ellerim sana dokunup bahar koksun.
Býrak seni seveyim n’olursun.

Þýmartsan beni, nazlansam kalbinin atýþlarýnda
Hiç konuþmasam þiir olsam bana uzanýþlarýnda
Yollara deðil ki isyaným, ya da seni benden ayýranlara
Sendeki uzaklar nasýl da yakýyor içimi bilemezsin.
Sosyal Medyada Paylaşın: