ÜLKER

Gün gelir, biriyle bakýþýnýz birleþir,
Bir þimþek çakar ansýzýn.
Utanýr,
Ýner göz kapaklarý kýzýn,
Kaçar bakýþý,
Baþlar içten içe yakýþý...

Ülker’le de öyle olur tanýþmak.
Kaldýrýr baþýnýzý bakarsýnýz Boða’nýn omzuna,
Altý kandili birden görünür Süreyya’nýn,
Yakýndýr boynuzuna.
Utanýr çeker kendini tül ardýna.
Sonra bir kaçamak bakýþ,
Bir bakýþ daha,
Hadi son kere.
Doyamazsýnýz Ülker’e…

Boða’nýn önünde durur Avcý,
Ülker’i gösterir ölümcül kýlýcý.

Semanýn utangaç takým yýldýzý.
Atlas’ýn mavi peçeli yedi kýzý,
Altýsý ýþýldar biri gizli,
Beni bekler.
Bir bakýþlýktýr,
Bakar býrakýrsýnýz
Yakar býrakmaz Ülker.







Sosyal Medyada Paylaşın: