Tutuþmuþ kalbinde çaresizlikler Sokaklarýn prangalý özgürlüðünde Dilinde özlem yüklü bir ezgi Durmadan söylüyor bir kaldýrým güftesinde
Hor görülmüþlükten kaçar Eziktir bakýþlarý Þefkati arayýp durur Umutsuz çýrpýnýþlarý Düþleri ise hep asýlý kalmýþ kirpiklerinde Boyun eðmiþ kaderine Bir çýðlýktýr susuþlarý
Gidecek yeri yoktur Ne akraba ne ocak Köprülerin soðuk duvarlarýdýr El açan ona kucak Yankýlanýr kimsesizliðinde hep ayak sesleri Sizin suçunuz hiç yok mu ? Der gibi bakýyor gözleri Ben mi istedim diyor bu hazin sonu Aðladý aðlayacak Adý sokak çocuðu
Hayatýn kaçýncý sahnesidir bu yaþadýklarý Umudun son perdesinde sona ermiþ umutlarý Hep sevgiye hasret kalmýþ Bir dilim ilgiden muhtaç Pembe yarýnlardan uzak durur dünyalarý
Ey ýþýklý gecelerin gülen yüzleri Gündüzlerin ise herþeyi gören gözleri Kimsesizlerin kimsesi olmak ise insanlýk Size sesleniyorum Bir yudum sevgi katýp Kurtarýn yarýnlarý.......
çocuklar aydýnlýk bir milletin ýþýklarýdýr.......
28,10,2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Karadoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.