ONURUMUZLA YAŞAMAK

Eðer ölüm varsa dünyada,
Doyasýya yaþamak gerekir;
Þereflice…
Eðer ihtiyarlýk varsa bahardan sonra,
Delikanlýlýðý yaþamak gerekir; delice.

Gülleri dalýndan koparmadan koklamak,
Dostlarýný ara sýra yoklamak,
Siyahlarýný aklamak,
Kirlerini paklamak,
Sýrlarýný saklamak gerekir.

Düþünmekse farkýmýz,
Belli etmeliyiz öyleyse…
Kinimizi, nefretimizi ,
Ýçimizden atmalýyýz.
Ýçimizde çoðaltan her neyse…

Sevmekse bu iremin en lezzetlisi,
Tadýna bakmalýyýz.
Göl olmak yetmez.
Çaðlamalý, gönülden gönüle akmalýyýz.

Bulutsak , dopdoluysak damlalarla,
Kuru tarlalara yaðmalýyýz.
Düþman dediðimizi,
Dik duruþumuzla boðmalýyýz.

Bir yýldýzsak mavilerin içinde,
Sönmemeli ýþýðýmýz.
Tahtadan olsa bile,
Ak kalmalý kaþýðýmýz.

Gerektiðinde aðlamalý ,
Gerektiðinde gülmeliyiz.
Þerefsizce yaþamaktansa,
Onurumuzla ölmeliyiz.

28/10/2010
ANTAKYA/HATAY
Mehmet Ali Türkan


Sosyal Medyada Paylaşın: