Bu ne acele ne telaþ, Her þey bu kadar kolay mý, gitmek neden, Bilmez misin gidiþin ölüm bana? Sonbahar hazanýnda kuru yaprak olup savrulurum, Aldýðým nefessin, içime çektiðim her sigara dumanýnda Seni ciðerlerime dolduruyorum. Yokluðuna boynu bükülür sevda çiçeklerinin, Her yerde hatýralarýn bana tebessüm ederken, Seninle el ele dolaþtýðýmýz her yer uçurum olur, Su içtiðimiz pýnar kurur, sularý durulur gülüm.
Gözlerimi hayalinle açýp kaparken, Ve sen sol yanýmda atarken, Gittiðim her yerde seni yeniden dolu, dolu yaþarken, Belki bir yerlerden çýkýp gelirsin, O anýn hayaliyle yaþarken sen yoktun. Giderken bende bir þey unuttun! Kendini götüremedin, sen hep benimleydin.
Son sözüm mutluluk sana; Ben sensizliðe baðýr delerken, Þimdi nerdesin, ne haldesin, Bunu bilmeden yaþamak? Ölümlerden ölüm nazlý çiçeðim, Yayla kokuþlum, kanayan yaram. Sen ellerin oldun derdi, kederi, Sýrtýma vurdun, yüküm sensizlik, Beni benden alýp gittin, Ben sensiz boynu bükük Acýlarla baþ baþa býraktýn.......ÞÝÝR ..GÜLÞEN POLAT ..MEHMET AVAR... BU ÞÝÝRE ORTAK OLAN CAN ARKADAÞIMA SONSUZ TÞK EDÝYORUM.. Sosyal Medyada Paylaşın:
DERTYOLDASI MEHMET avar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.