Dayandım...

Çileler içinde yaþýyorken ben,
Bunca aðýr yükü taþýyorken ben,
Niye mi ölmedim þaþýyorken ben,
Yandý gönül yandý kora dayandým.

Mutluluk firarda dertler baþýmda,
Lokmalarým zehir tuz yok aþýmda,
Felek belim büktü þu genç yaþýmda,
Ahlar çeke çeke zora dayandým.

Anadan öksüzüm babadan yetim,
Dert ile sýzlýyor kemiðim etim,
Allah’tan gayrýya demem hacetim,
Ýtildim kakýldým hora dayandým.

Bir vefasýz çaldý kalbimi vermez,
Çektiðim dertleri acýyý görmez,
Nasýl yaþýyorum akýl sýr ermez,
Kýymet bilmeyen bir yara dayandým.

Bazen aç gezerim kimi zaman tok,
Yoklukta yalnýzým varlýkta dost çok,
Her gün yüreðime saplanýr bin ok,
Bolluk hasretiyle dara dayandým.

Yaz ile baharý ben yaþamadým,
Yol vermiyor daðlar güç aþamadým,
Mutluluk yolunda hiç koþamadým,
Kýþ ayýnda buza kara dayandým.

Dost bildiklerimiz muhanet çýktý,
Can ciðer dediðim hatýrým yýktý,
Yazdý infazýmý kör kurþun sýktý,
Parelendim ah-u zara dayandým.

Ustaoðlu dünya fanidir fani,
Ana baba dede nerede hani?
Ömür biter ecel gelecek ani,
Kývrandým kavruldum nara dayandim.

Þehri karakaya (26 Ekim 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın: