Issýz bucaksýz sokaklarýn baðrýnda, Sensiz gecelerde volta atýyorum, Ýdam mahkümu misali,biraz maðrur, biraz maðdur. Kaybolduðun ufukta, Ne bir ses, nede bir ýþýk, Kap karanlýk umutlarým var yarýnlara. Süzülen martýlara sitem ediyorum, Gök yüzünün maviliklerinde. Sanki sana kanat vermiþler gibi, Suçlu ben,suçlu martýlar. Gözlerini gördüðüm güne þükrediyordum,onlar benimken, Þimdi lanet ediyorum o an’a, Nerden doðdu üstüme zifiri bir çift göz! Kararttýlar gün ýþýðýnda dünyamý. Unutmalýyým, Atmalýyým miskinliði üzerimden, Kendime gelmeliyim yeniden, Kurtulmalýyým efsunlu gözlerinden. Senden önceki yaþantýma dönmeliyim, Yapmalýyým,baþka çarem yok yaþamam için, Olmuyor,olmuyor,olmuyor iþte, Lanet olsun,olmuyor, Söküp atamýyorum söz dinlemez yüreðimden, Belki kýyamýyorum,uslanmaz yüreðime, Belki de kýyamýyrum sana. Bir türlü gitmiyor, Bir türlü unutamýyorum zifiri gözlerini...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Moran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.