patladý birdenbire þubatýn on beþinde kaþlarý çatýlmýþ kara kýþýn yüzünde son nefesiyle çýrpýnan bahar
sanma buz tuttun sanma ayazlarla ayazlarda unutuldun bende bana susamýþ baharlarca baharlardýr yerin
çat kapý çýkagelen soluk soluða kapýlarda pencerelerde sarkan hâlâ kardelen gibi ellerin gözlerinse hala o eski esintidir rüzgârla ateþle suyla beraber güneþle ayla dolaþan bir vebalý gibi öksürten aþký.
baldan bal olan damaðýmdaki tenin melekleri kýskandýran arþý tenimle soluyan tenin ufalandý daðýldý zamansýzlýðýnýn her parçasý bir baþka ana karýþtý. sanma soldun sanma kayboldun
sen ben olmadan ben sen olmadan sen el oldun
varsa saadetin huzurumdur
yaraya tuz basar seni sensizliðinde yaþarým.
gözlerim sensin kulaklarým sen
yok yüreðimde çürüyen çarpýntým mayaladým içime seni M A Y A L A D I M.
Abdulrýzak Kýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdulrızakkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.