İNSANCA

Güneþ vurmuþ daðlarýma,
Kýran girmiþ baðlarýma,
Selam verdim saðlarýma,
Rüþvet diye almadýlar.

Yangýn vurdu ormanlarý,
Talan ettik ovalarý,
Gördüm nice insanlarý,
Dönüp selam almadýlar.

Gölde balýk býrakmadýk,
Canlý ne var hep avladýk,
Söylemeye usanmadýk,
Kafasýzlar týnmadýlar.

Çöplük oldu her yanýmýz,
Ýçilmiyor sularýmýz,
Bir hoþ oldu insanýmýz,
Ne dedikse duymadýlar.

Adil söyler hep sözleri,
Güzel arar hep gözleri,
Ýnsan oðlunun özleri,
Güzelliðe uymadýlar.

27.10.2010
Adil ÜREKSOY
’’Adil’ce’’

Sosyal Medyada Paylaşın: