adýmlarým beni kayýp bir kente sürüklüyor, alabildiðince yalnýz vurabildiðince çýplak benizler var. siyahýn kasvetiyle maðrur insanlar. yollarda uskumru çýrpýnýþý gibi, pervazlarda aðlamaklý bir çift solungaç gibi, kayýp bir kentin tam ortasýndayým. yitirilmiþ dualar gibi.
baþýmý ne yöne çevirsem demirden evler, siyaha çalan iç bakýþlar. susabildiðin kadar güçlüsün, anlatabildiðin kadar yalnýz.
adýmlarým beni kayýp bir kente sürüklüyor. ruhsatsýz ömürler iþleniyor her sokakta caddeler kahinlerin mekaný týlsýmlý yürüyüþler ipleniyor bir çocuk aðlýyor sessiz hýçkýrýklarla
adýmlarým beni kayýp bir kente sürüklüyor. kent büyüyor gittikçe çoðalýyor yalnýzlýðým ÝÇÝMDE SEN YAVAÞ YAVAÞ ÖLDÜKÇE...
AYÞE IÞIK UYANIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe ışık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.