KÖZ
Ömür çukurunda düþtüðüm gama,
Gönlün erse bile, özün ermiyor.
Her derdine derman olurum ama,
Aðlayan gözlerin izin vermiyor.
Sevda türküsüdür edebim den’im,
Harika türküsün, türkü sevenim,
Söylenen türkünün yarýsý benim,
Diðer yarýsýný sazýn vermiyor.
Gönlünün çölünde düþtüm ateþe,
Acýmaz yüreðin, bu sevdakeþe,
Billur incileri döker peþ peþe,
Bir damla umudu gözün vermiyor.
Ayrýlýk diyorsan, ayrýlak peki,
Bilmeden gidemem, sebebin ne ki?
Coþkuyla severken, kaç gün önceki,
Eski mutluluðu yüzün vermiyor.
Seninle yaþamak, içimde derdim,
Onuru gururu yoluna serdim,
Gönlümü alarak, gitmek isterdim,
Onda kalsýn diyor, hüzün vermiyor.
Sana sevdalanmak, bendeki ülkü,
Ayrý yaþayamam, ölürüm bil ki.
Hayalini alýr, giderdim belki,
Ýçimde küllenen közün vermiyor
Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.