Uçaklar Uçuyordu Alçaktan

Koþ diye bir emir gelir uzaktan
Yürümek zor gelirken insana
Ki korkuyu atmayalým yabana
Ýþin sonu geçmek de var kýzaktan.

O koþarken kovalar mermi
Yana düþer boþ kovan
Akrebe çelme takar yelkovan.
Ýnsan, saðken sevdiðini gömer mi?

O ölürken nefessiz kalýr toprak
Duyar insan duyulmayacak sesi
Tutulur aðaçlarýn nefesi
Her dal, bir hortlak.

Koþ diyerek emir gelir uzaktan
Bedenler yorgun…
Ruhlar asileþtiði gün
Uçaklar uçar alçaktan.

Ki o severdi uçaklarý
Özgürlüðe açýlan kanatlardý
Yýlkýya terk edilmiþ atlardý
Görmek için tek fýrsattý uzaklarý

Ölmek zor deðildir aslýnda
Zaten hiçlik deðildir ölmek
Acý olan can vermeden gömülmek
Bu ergenlik masalýnda

Kasýt, nefes almak mýdýr, yaþamaktan
Yahut yiyip içmek mi?
Þeref mi daha deðerlidir, ekmek mi
Unuttum çoktan…

Kolaydýr yeþili sevmek
Güçlüye boyun eðmek zor deðil
Hadi bir mazlumun önünde eðil!
Hayydi erkek!

Onu gördüm yine geçen düþümde
Öylece kalakaldým
Yaklaþtý, yaklaþtý... Yaklaþtýkça ufaldým
Aðrýlar belirdi döþümde.

Nasýl býrakýrým, ah ulan, nasýl,
Onu kanatlýlarýn pençesinde?
O Allah’ýn gecesinde
Ben ölmeliydim asýl.

Güneþin batmasýný mý beklersiniz
Karanlýðý görmek için sadece
Bazen gelsin diye gece
Gözlerinizi ýþýktan saklarsýnýz.

Korku deðildir, sebep
Belki çaresizlik belki ardandýr
Belki kamaþýyordur gözlerim, kardandýr.
Belki de sadece edep…

Uçaklar uçuyor alçaktan
Eþlik ediyor iki güvercin
Biri deprem olacakmýþ gibi tedirgin
Diðeri alamýyor kendini aðlamaktan.

Nerden bilirdim müneccimliðini güvercinlerin
Depremin merkezinde olduðumu…
O, kollarýmda uyurken çözdüm düðümü
Yüzü renksiz, baþý serin…

Ölmek, hüzün müdür, düðün mü?
Bilmem… Ama yokluk deðildir.
Ölen sadece dildir
Kalbi susturmak mümkün mü?

Koþ diye bir emir geldi uzaktan
Koþtum… Kurþundan hýzlý deðildim.
Ne oldu bilmem, yere eðildim
Uçaklar uçuyordu alçaktan.

O, buz gibi gözlerle bakýyordu,
Bir an gülüyor sandým.
Sonra yýkýldým, parçalandým;
Göðsünden kan akýyordu.

Süzüldü üstümüzden uçaklar
Ortalýðý toz bulutu sardý
Ýþittim seslerini, gülüyorlardý
Alçaklar!

Ölmek zor deðildir bilirim,
Zaten hiçlik deðildir ölmek.
Acý olan, güzel bir düþü bölmek.
Bu yüzden, gözümü her açtýðýmda irkilirim.

Ýsmail Uysal


Sosyal Medyada Paylaşın: