kýyýlarýnda saçaklanýþýmý bilsen þehirler ýrmaklar gibi geçer gider içimden her yolun yolculuðun sonunda ve ardýnda sesinin tortusu
kýyýlarýnda olmazlý düþselliðim olgunlaþýr çocukluk anýlarýmýzý paylaþýrken suya bir taþ atar zaman bulanýr yüreðin gongu
bana raðmen kaybeder gibi görünür iyilik daha bir bencilleþirsin kuþlarýn göçünü suçlamak nafile gökyüzü sensizliðe bile ýrakken aþk dolu bir saçaklanýþ bu her þeyi býrakýp sadece gidiþine
yapraklar alevli kaþlarýmý çatýyorum bakýr rengi bir hüzünle sensizliðe donanýyorum düþünsen...anlasan...bilsen... üþümek ceketime yakýþmýyor hiç gözlerimi yummamak istiyorum topraða sonuçsuz kalan her uykuya borcum olsun sabahlarýmýn kan renkli þiirleri...
her yolun yolculuðun sonunda ve ardýnda sesinin çamurlu tortusu üþümek ceketime yakýþmýyor hiç sensizliðe donanýyorum ve gözlerimi yummamak istiyorum topraða...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.