ölüm belirdi.
kapkaranlýk bir sýr, yüzümün aynasýnda
kazýlan mezar çukurlarýnda korkunun gözleri
özlem ölü kentlerden geldi,çýplak ömrüme davetsiz
üþüttü içimin ayazlarýný
devleþti üþümelerim
olmadý böyle ansýzýn çekip gidiþin
veda biletini ellerime kesiþin
anýlarýn yasýný tutmak mý düþtü payýma
kýrýk bir fotoðrafýn iþte
solgun yüzün
dudaðýnýn kenarýnda emanet gülüþün
yýkýlýþlarýnýn zelzelesiyle mahzunlaþan bakýþlarýn
yanýnda da ben,vefasýz arkadaþýn
þimdi hangi daraðaçlarýna astýrsam kendimi
acýmasýz celladýn eline mi versem bedenimi
kimlere lime lime ettirsem içimin yarasýný
görünmeyen körkuyulara mý atsam içimin öfkesini
olmadý be dost olmadý
böylesi bir acýnýn ateþini yakmak
söylesene hangi su söndürür
hangi söz teselli eder
hangi dua getirir geri
hangi el siler gözyaþlarýmý
kayýp gittin yýldýz misali ömrümden
bana býraktýn dili olmayan sýrlarýmýzý
ne yani bir daha anlatamayacak mýyýz
dilimizin ucuna gelen zemheri acýlarýmýzý
sustuk mu,sustun mu
bu nasýl bir suskunluk böyle
dolar taþar sýðmaz içimin ummanlarýna
göklerden boþalýrcasýna aksa da gözyaþlarým
ne fayda eder kanlýbýçaklý piþmanlýklarým
yüreðimin her yanýný saran kanserleþmiþ keþkelerim
kan nehrinde boðuldu sandalsýz umutlarým
olmadý be dost hiç olmadý
daha çok çayýn dumanýnda içecektik
hayata dair hayallerimizi
yaralý ciðerlerimize çekecektik
sönmeyen sigaralarýmýzýn külleriyle düþen
aþka dair düþkýrýklarýmýzý
olmadý hemde hiç olmadý
eyy dost
ölüm yakýþmadý o gözlerine....