hiç mi kara trenler kalkmaz sevda istasyonundan kömür karasý yüreðinde yol alan bir vagon umut taþýyan
tedariksiz bir yolcuydum amansýz yollarýnda elimde ibresi bozuk bir pusula þârký sýla garbý gurbet þimâli sen bozuk ibresi ben yýllardan yollardan canlardan geçtim heybemde bir hasret türküsü ýssýz kalabalýklara düþtüm gönüllü bir hancýydým kuþ uçmaz kervan geçmez çöllerinde bir daha ki sefere diyen tedariksiz acýlar konakladý gönlümün gün görmez odalarýnda estim savruldum yele döndüm yandým kavruldum küle döndüm eyvallah hayat bedenim talan yüreðim paramparça üstü sende kalsýn az gittim uz gittim dört gün üç gece sen gittim bozkýrda bir gül idim sarardým kurudum gazele döndüm
hiç mi kara trenler kalkmaz usunun raylarýndan lâl dilinin ucunda yol alan bir vagon veda taþýyan
dur dünya!.. dönme dur!..
inecek yorgun bir yolcu var harabeye dönmüþ son gönül duraðýndan
Seyran Tankuþ Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyran Tankuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.