BABAMI ÖLDÜRDÜM HİÇ KAN ÇIKMADI

Yaþadýðým bir anýdan yola çýkarak yazdýðým,
Masal gibi bir þiir.


BABAMI ÖLDÜRDÜM HÝÇ KAN ÇIKMADI

Çocuksu masum hayaller yok benim düþlerimde
Gözlerim aðlýyor geçmiþi düþündükçe
Çile defterim daha dolmamýþ yaþ geçse de
Hatýrladýkça kan kusuyor dudaklarým
Yüzü gülmeyen annemin hikâyesinde

Bir burukluk var bu hikâyemde
Bir gönül kýrgýnlýðý
Bir aldatýlmýþlýðýn hikâyesi var bu þiirimde
Annemin gerçek yaþam öyküsü
Hiç gülmeyen yüzü var bu þiirde

Herkesin bir öyküsü vardýr
Herkesin ve her þeyin bir öyküsü
Geçmiþimin öyküsünü fýsýldamak istiyorum sizlere
Geçmiþten bu günüme uzanan
Bir yükselip bir alçalan uðultular var kulaðýmda

Gökyüzündeki yýldýzlarý saysam tek tek
Eþ deðer midir acaba babamýn ihanet sayýsýna?
Ya da denk gelir mi, annemin aldatýlmýþlýðýna?
Galiba en iyisi
Gecenin karanlýk yüzüyle örtmek bu iðrençliði

Bu romantik bir zaman öyküsü deðil
Benim sessiz hayatým gibi kalmamalý bu þiir
Sessiz sevdalar gibi için için aðlamamalý bu yürek
Bilirim
Sessiz sevdalar satýr aralarýnda þiirlerde güzeldir

Ey þahidim olan yaðmurlar gece ve yýldýzlar
Bir siz bilirsiniz içimdeki yangýný
Bir siz anlarsýnýz yüreðimdeki sancýyý
Ve bir tek siz þahitsiniz onu nasýl öldürdüðüme
Ve piþman deðilim asla onu mezara gömdüðüme

Anýlarýmdan kaçmak istedim
Kendimi bulmak adýna kaçmak istedim
Güneþe gölge yapan insanlardan kaçmak istedim
Çünkü umutsuzdum
Çünkü mutsuzdum

Yani yaþamak adýna öldürmek lazýmsa
Ya da kirletilmiþ anýlardan kurtulmak gerekiyorsa
Güçlünün güçsüzü ezdiði bu zamanda
Öyle baþýn eðik gezmeyeceksin!
Ardýna bakmadan çekip gitmeyeceksin!

Karartýlmýþ mevsimler yaþadým ben
Þarkýlarda unutulmuþ, bir masalýn kahramaný oldum
Bir masal belki
belki de
Yaþanýlmýþ bir hayatýn hikâyesi

Ne kolay deðil mi “hikâye” deyip geçmek
Oysa öyle zordu ki çocuk yüreðimle onlarý yaþamak
Ýçimdeki hatýralar bir film gibi canlanýyor gözümde
Ýhanetin kokusu hiç gitmedi büyüdü içimde
Bir karanlýk çöktü geceme gündüzüme

Geleceðim geçmiþime takýlýyor
Geçmiþimin bir ucu bu günümü baðlýyor
Ya yarýnlar
Yarýnlar kaçarak yaþanmaz ki
Sýðýnmalý bir limana ve hep orada kalmalý

Çile çemberinden geçip geldim bu zamana
Öyle utanarak deðil dimdik gururla sarýldým yaþama
Ve öyle sessiz sedasýz deðil baðýra baðýra söyledim türküleri
Beþ kardeþin ve annemin acýsýný çýkartmak için senden
Zaman denen vuslatýn acýsýný iple çektim

Yaðmur yaðýyordu bir mart akþamýnda
Ve kapýda yarým býraktýðým göz yaþlarým
Dinmek bilmiyordu yaðmura inat
Öylesine büyüdün içimde
Ve öylesine büyüdü öfkem nefretimle

Bunlar çocukça öyküler belki ama
Ýhanetler derin izler býraktý yüreðimde
Salýnarak gelip geçti uzun seneler
Bir ben daha yok geride
Bir annem daha yok yüreðimde

Þarkýlarýn ritminde ne keyiflidir acýlarý karþýlamak
Ne keyiflidir her þeyden uzak yaþayabilmek
Ya yalnýzlýk
O þarkýlar olmadan nasýl çekilir?
Nasýl çekilir yaþamýn kirletilmiþ yanlarý

Ölüme bir bile kalmadý baba
Vereceksin hesabýný yalansýz baki dünyada
Ah bir anlatabilsem sana olan öfkemi
Bir anlatabilsem sana olan nefretimi
Ve algýlayabilsen bize neler ettiðini

Dinlediðim þarkýlarýn ýntrolarý hala kulaðýmda ninni
Kelimelerden duvarlar ördüm kendime gizli gizli
Unut artýk begonyalarý menekþeleri
Seni öldürdüðüm gün bitecek bu tecelli
Sinsi sinsi üzerime geliyor yüzünün gölgesi

Ah bu karanlýklar ah bu gece yalnýzlýklarý
Artýk boðuyor beni bu karanlýðýn vehameti
Nice umutsuzluklar yaþandý nice mutsuzluklar
Ardý ardýna asýlmýþ düþler gördüm
Bir pamuk ipliðine baðlý yarým yamalý düþler

Morartýlmýþ düþler kurdum seni öldürürken
Seni öldürürken adýna þiirler yazdým
Hicaz makamýnda gülücükler çoðalttým yüzümde
Burçak burçak avuçladým babama olan öfkemi
Sineme çekmedim yaðmur damlasý ihanetini

Varlýðýnda sensiz kaldýðým yýllarýn hesabý var ellerimde
Bu gün için biriktirdiðim acýlarým var yüreðimde
Öyle zor ki sana dünün hesabýný sormak
Öyle anlamsýz ki artýk olaný biteni yargýlamak
Ve içimdeki nefreti yüzüne haykýrmak

Ben senin bildiðin yüreklerden ayrý bir yüreðim
Ben sadece
Düþlerimle geçmiþimle mücadele edebilirim
Kaçmak yok diyor yüreðim
Kaçmak yok

Cesedinin baþýnda aðlamayacaðým asla
Asla gelmeyeceðim mezarýna
“Bunu çoktan hak ettin”
diye yazdýracaðým mezar taþýna
Bir tek dua’ya hasret kalacaksýn toprak altýnda

Acý yýllar bir bir depreþti yüreðimde
Yýllar ne de derin izler býraktýlar
Þimdi zamana asýlmýþ bir umudun peþindeyim
Ellerimle örmediðim bir kaderin pençesindeyim
Çýngýraklý yýlan misali iz sürmekteyim

Aynalar ahh aynalar
Yüzümün yarýsýný silen aynalar
Diðer yarýsýna gülüp geçen aynalar
Bakamaz oldum size
Bakamaz oldum ihanetin yansýdýðý yüzüme

Kapkara bir “dün” var arkamda
Sararmýþ bir “ bu gün” yaþýyorum umutsuzca
Bembeyaz bir “ yarýn” istiyorum aslýnda
Masmavi gökyüzüne ulaþsa da haykýrýþlarým
Kýrmýzý düþler kuruyorum mutluluk adýna

Dedim ya
Bu romantik bir zaman öyküsü deðil
Bu yaþanmýþlýðýn gerçek hikâyesi
Sahnedeki son perde
Ýhanetin ta kendisi

Ýtiraf ediyorum anne
Onu ben öldürdüm
Babamý ben öldürdüm anne
Elveda bir adam ve elveda memleketim
Elveda geçmiþim

Düþlerimde yüreðimde öldürdüm babamý
Bu günümüzü karartan adamý öldürdüm anne
Fakat nasýl öldürdüm
Neyle öldürdüm bilmiyorum
Ancak
“Babamý öldürdüm hiç kan çýkmadý” anne


24.03.2006 / ANKARA




Sosyal Medyada Paylaşın: