Dağdan olmuş gönül yürür gider de
Daðýnda sisler daðýlsýn gayrý
Bir çiçek açar gönüldür baðý
Nice erenler kurmuþ otaðý
Erimiþ akmýþ gönlümün yaðý.
Hastalanmýþ garip elde yatar da
Gönül kapýsýna uðrayan var mý?
Kilitli kanadý kýrýk kolu da
Hiç uðramaz kimse, konuk buraya.
Yandý içimde gönül közlendi
Daðlarým baþýma yýkýldý kaldý
Aðladým sýzladým gönül dilinde
Gelmedi daðýma bahar günümde.
Sonra bir baktým garip ozaným
Ýçerim kurumuþ hanidir han’ým
Sevgiden akmayan pýnarlar kuru
Gözlerim yollarda boþa yorulur.
Yeniden yorgun kalbime döndüm
Toplan ey gönül artýk gidelim.
Gönül daðýnda bir yeþil urba
Biçelim sevgiden aþktan dolup da.
Neþet usta ne güzel söyler sözü de
Gönül daðýndan besteler gelir
Yaðmur yaðmur yaðar gönüle
Boran olur gönül daðýnda böyle.
Melik’in sözleri dolup taþmada
Kendince gönlüne bir yol açmada
Daðýný taþýný sever her gönlün
Bilir ki bu gönül Rabbe koþmada.
(Ekim 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.