Taha / Ey İnsan

Ne çok duygu karýþýr belli belirsiz yerde
Gün doðmadan gecede hayat kapkara gelir
Ýçinde kopan fýrtýnalar vurur içten içede
Alýr seni götürür umudun son kertede.

Bir damla sudan hayat çýrpýnýrken içinde
Büyüyüp keder neþe olur sanki denizde.
Ne çok heyecan üretir ürkek bir serçe yürek,
Sýkmaya gelmez onu narin güzel bir çiçek.

Kim bilir bu yaratýlanýn inceden ayarlarý
Bir baþka insan gelse kesilir mi ahlarý
Belki bir nebze olsun durulur fýrtýnalar
Ýki yürek bir atar sevgiden pýnarlar.

Peki hayat anlamýný çözer mi insanoðlu
Birbirini sevince tamam mý aklýn, gönlün umudu.
Yok yok daha öteye yürümek için geldik
Sevgililer sevgilisi Allah için büyüdük.

Her insanýn içinde bir ýþýk yanar söner
Kapkara gecelerde gökteki yýldýz gibi
Yol gösteren Rabbi her an bilir hisseder
Vahiyle nurlanýr gönül akýl sukuta erer.

Bu yol ki sevgiyle yürünülen bir yoldur
Azýðýnda bitmeyen vahiy her zaman
Þeytanlar kol gezer korku verir kendince
Aç gözlerini ey insan Allah’in bildirdiðince.

Bir zamane derviþi deðilim ben
Öyle bir merhem ki bu yaralarý iyiden
Gökten gelen vahiyle sürülür kalplere
Allah ile beraber ol her zaman
Býrakma þunu bil, seni seviyor yaradan.

(Ekim 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: