Compenyero

insanlar yaþarken korkar oldu COMPENYERO
bir ananýn acýlar karþýsýnda ne düþüneceðini
çok kere de ben düþündüm
o sisli bakýþlara bakýp ondan habersiz

caným çok acýrken hep sen dokundun omzuma
acýlarým arttýkça sana yaklaþýyordum
baðýrasým geldi:acý acýyý bastýrýrken
’yanýna geliyorum’diye

kaç doluya þahit oldum COMPENYERO
damlarken her kýzýl damla
bir nihal’in damaðýna
öyle bir dolu
hareket etmiyordu hayat
aðladý onlar için bütün gökler

semavi aþklara sýðýnak olanda sizlerdiniz
onlarýn en doðal ihtiyacýda:
kuþandýrýp cesaretinizi vefa ile
feda ile
yürek çatýp...

umut
bir umut yakýþtýrmasý bu yüzyýlda;
umut diye bir þey:SEN SAVAÞAN
beklemek beklemekse umut
yabancým!
gidip almak ne isteniyorsa
þöyle bir kenara çekilsin beklenti

þimdi gözü baðlý sorgulardaki suskularýma
býrakýyorum artýk konuþmayý COMPENYERO
hangi kentlerde dolaþtýrýldýðýmý bilmeden
içimdeki hayvaný boðdum az önce
herkesi tanýyorum dinlemeden
dinlemeden kendimede inanmýyorum...

(18.05.05)
sarýgazi

Adem Tok


Sosyal Medyada Paylaşın: