BİZ ATİYİZ KORKUN BİZDEN

Biz milletçe biriz,
Hiç devrilmedik.
Koca çýnar yýkýldý,
Biz ayaktayýz.
Kara kâbustan gök sarsýldý,
Çöktü yeryüzüne.
Dað boyun eðdi rüzgâra,
Biz hiç bükülmedik.
Bu kâbuslar výz gelir,
Islatamaz bizi bu saðanaklar.
Korkumuz yok sizden,
Biz atiyiz korkun bizden.

Biz eðilmedik,
Boynumuz bükülmedi.
Her karanlýk,
Aydýnlýða gebe.
Her saðanak gök kuþaðý çizer,
Bizi ýslatamaz bu saðanaklar.
O an umutlar yýkýlsa da,
Baþ aþaðý devrilmedik.
Namerde diz kýrmadýk,
Hiç yere düþmedi ülkümüz;
Unutmadýk maziyi,
Biz atiyiz korkun bizden.

Ýsa nefesi var bizde,
Korkularý yenen,
Yeniden dirilten.
Sevdalý bir yürek kalbur gibi,
Karabasanlar korksun bizden,
Hiç unutmadýk yeminimizi.
Hiç susmadýk ,hep konuþtuk,
Bitti dendiði anda,
Yediden yetmiþe dirildik;
Gök kubbenin sevdalýsýyýz,
Biz atiyiz korkun bizden.

Biz bir kiþiyiz,
Bir iken binler oluruz.
Naramýz âlemlerden duyulur,
Yumruk gibi sýkýlan avuçlarýmýz,
Balyozdur bizim.
Gözler bize baktýkça,
Oklar saplandýkça,
Kan revan olsa da ciðerimiz,
Biz hiç ölmeyiz.
Bir ölür, bin diriliriz,
Biz atiyiz, korkun bizden.

Bu þiirimi bu günler için yazmýþým demekki

Sosyal Medyada Paylaşın: