güçlüydüm, çelikten bileklerim deniz mavisi umutlarým vardý bir sensizlikti beni, siyahýn mateminde býrakan artýk güçsüzüm yana düþtü kollarým içinde umut olmayan gece, yalnýzlýðým... öldüm ben! yalnýz öldüm biliyormusun seni severken ne kadar da çoktum an be an gözlerimin önünde, içimde sen varken öldüm. sessizligindi sebebim ................ anlatamadým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
muratözcan01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.