dýþarýda buz gibi bir hava, pencerelerde; son yaðmurun izleri var. ve kimsesizler, sahipsiz kuytularda, ýþýksýz karanlýklarda uyuyorlar. az ilerde; evinden çok uzakta bir köpek yavrusu, sessizce alýyor yolu, aç ve susuz... sahillerinde uykusuz, yorgun dalgalar var istanbul’un; kýyýya vurmuþ yalnýzlýðý kimse göremez acýsýný... ve þimdi; kimbilir kaç evde, yaþlý gözler ve boþ ellerle aðlýyor ayrýlanlar! radyoda yine o þarký, acýmasýzca vuruyor kýrbacýný; batýyor her sözü, uyutmuyor...
þimdi; nice aþýklar, sevdanýn kýymetini bilmeden; ucuza tüketiyor zamaný, israf ediyor; umudu,yarýnlarý... þimdi nice gönüller; SARMAÞ DOLAÞ AMA ÜÞÜYOR, en sýcak yerinde aþkýn!
kimse görmez belki; kimse tanýmýyor onu ama, o bir yerlerde, sessiz bir kararlýlýkla yazýyor, inadýna döküyor satýrlarý; mýsralara! kimse görmedi henüz, kimse anlamadý belki ama; o hep ayný aynada, ayný yüzü secdi.
bak donmuþ orda,üþüyor elleri, ve hala yazýyor; inatla, yürüyor AYRILIK ÞAÝRÝ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
allj Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.