bak iþte orda
kim tutar seni koçum
koþ ve çoþ
vesveseleriyle baþýnýn etini yiyen
çýðýrkanlýðý susmak bilmeyen bir nefs..
nefse köle olmuþ bir ben yada sen..
dalýp giden ufuklara bakýþlar
koca bir gemi gibi hisseden benlik
geçmez aklýndan sendelemek
batmayý düþünmez bile...
kurar hayalleri
zaptedmeye
ýþýltýlý sahilleri..
daha bi çoþku dolar yüreðin
kabaran yelkenler gibi
hýzýn az sanarsýn
yüklenirsin çarklara
yaklaþtýkça parýltýlara
mesafeler azala gelir
uzatsan elini tutacak gibi
ama,,fakat,, lakin...
bir türlü kavuþamaz benliðin
hayallerin asýlý kalýr gökyüzünde
uzattýkça elini hýrsla
azalan mesafeler bitmez
kaybolur düþünmeler akla gerek yoktur artýk
gözü dönmüþce son bir defa daha asýlýrsýn çarklara
bir daha
bir daha..
ama nafile
geri dönüp bakarsýn
aldýðýn arpa boyu bir yol
kararsýz kalýrsýn azalýr çoþku
dönemezsin geri girdabýn o anlardýr senin
gözünü bürüyen hýrs kayboldukça
farkýna varýrsýn yavaþ yavaþ
ceviz kabuðu olduðunun
okyanus gibi hayatýn ortasýnda...