HAYAT BU, ELBET

Hayat bu, elbet bir gün bitecek.

Daha kimler gelip, kimler gidecek.

Belki biri aðlarken, diðeri gülecek.

Ama gel gör ki, her þeyi ölüm silecek…



Gidecek elbet, seveni-sevileni.

Gidecek elbet, mazlumu-zalimi.

Gidecek elbet, fakiri-zengini.

Gidecek herkes, ölüme gidecek…



Bazen zalim olursun, þeytana kanýnca.

Hep ezerim, hep kazanýrým, dersin kanýnca.

Bir gün sen de, yolun sonuna varýnca.

Böyle olmadýðýný anlarsýn, yüreðin kanýnca…



Bu hayat, hep böyle mi sürecek?

Doðan her umut böyle mi sönecek?

Mazlumun hakký hep zalim de mi bitecek?

Ýnanýn böyle giderse, insanlýk tarihe gömülecek…



Daha zamanýmýz var iken.

Neden gül bahçeleri dolsun diken?

Yüreðimizde sevgiler varken.

Yaþatalým bu güzellikleri, ölmeden yaþarken

B.WANÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: