Kolye

Kolye

Yaþanmamýþ bir sevdanýn
Külleriydi savrulan.
Kum saatinin ince beline
Takýlýp kaldý hayaller…

Ümitlerin bittiði yerde
Kurudu karanfiller.
Fayda vermezdi çýrpýnýþlar!
Ok saplandý yüreðe…

Hoyrat ellerde
Savrulup gitti mutluluklar.
Hiç gelmeyecek
Özlediði yýllar…

Gözler dalgýn, sözler durgun.
Ne kaldý ki geriye,
Sadece acýlar…
Bir de
Sýmsýký avucunda tuttuðu kolye.

Ahmet Bektaþ


Sosyal Medyada Paylaşın: