YEŞİL.

Varlýk sabýr ve huzur gücünü alýr senden
Yeþildir ya gözlerim, hiç düþünmedim neden
Yeþil bak, yeþil söyle, pozitif pencereden
Her þeyden geçilirde, vaz geçilmez yeþilden

Yeþil suda gizlidir, ýrmak, dere ve çaylar
Yeþil yeþil bakýþýr, sevgililer le koylar
Gökyüzü boyasa da,denizi baþka renge
Yem yeþildir aslýnda denizler okyanuslar

Yeþillik olsun diye yeþillenmez kâinat
Yeþil tebessüm kokar, buzdan ölüme inat
Göklere çýkar selvi, yeþildir ona kanat
Bir yeþil cebberretten yaratýldý kâinat

Lisan-ý- hal ehlinin dilinden söyler yeþil
Yeþille baðlanmýþtýr rüy-i-zemin e nesil
Stresliyken seyreyle, yerinle huzur kesil
Yeþil kadar hiç bir þey, ruha edemez tesir

Yeþil anne deðilse, bir annenin elidir
Yeþil ot bilinse de, çok keramet ehlidir
Zalim mazlum kim varsa dibinde gölgelenir
Yeþil bitmeyen miras, gizli bir hazinedir

Bilinen her ne varsa, saldýrýrlar yeþil’e
Ormanlar feryat figan, zalimler balta ile
Ýnek. Kuzu ve týrpan baþ kesile kesile
Yeþil ki merhamettir, Durun be, demez bile

Ve yeþil himayenin kendisidir bilinmez
Kestikçe sürgün verir artar yine, eksilmez
Çok ta yiðittir yeþil, minnet için bar vermez
Yeþil ömrünce verir, hiçte geri istemez.

Kiminde süttür yeþil, kiminde göze sürme
Azalarak ömrümden, beni ölüme sürme
Yeþil gözlerimde kal, beni alýp götürme
Yem yeþil olmuþ desin,her gelen cenazeme.

Herkimde vefa hakim,fedakar olursa kim yeþildir sevdiði renk.Yeþil onda müstakim.

Sosyal Medyada Paylaşın: