Bir taþýn baþýna oturmuþ, yârini bekliyordu Yüzündeki gülümseme, giderek kayboluyordu Bütün dünyayý sanki almýþtý karþýsýna Sevdiklerinden vazgeçmiþti, aþký uðruna
Çok sevdiði mavi deniz bile, dönmüþtü griye Koþarcasýna sanki sisler, bedenini sarýyordu Belki de, o yüreðindeki acýyý hissedercesine Gökyüzü de aðlamaya hazýr, onu bekliyordu
Sessizliðin ortasýnda, yapayalnýz kalmýþtý Yüreðinden gelen sesi, sevgisini dinlemiþti Tertemiz kalan, kötülükler içinde aþkýydý Bilemezdi ki, yalanlarýn ortasýnda yaþadýðýný
Nihal 16.10.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
47nihal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.