Daha dün aðlayan bir bebektin ya þimdi Satýn almýþ gibisin dünyayý Üstelik beþ paran yokken cebinde Ve eteklerinden dökülürken tel tel zaman Sanki sen deðilsin birkaç damla sudan türeyen Üstüne düþen milyonlarca damla yaðmur varken Batarken güneþ tamda gölgenin tepesinde Hevesinde boðulduðun günahlarýný çaðýr Aç perdesini ruhunun aðýr,aðýr
Üstünden elbisesi çýkarýlmýþ bir kadýn kadar utangaç Ve çekingen bakýþlarý vardýr yaþamýn Bitmeyen bir þey söyle dediðimde Söyleyecek neyin varsa durma söyle Bakma desemde bakacaksýn biliyorum aynalara Otur desemde dizimin dibinde vuracaksýn kendini yollara Kader dedikleri bu olsa gerek,bir girift bilmece Koþmak etrafýndan çemberin hem gündüz hem gece
Ýllede geleceksen peþimden tutun efkarýmýn hýrkasýna Ýki göz kapaðýnýn arasýndaki pencere,iki kaþýmýn arasý yalnýzlýk Cenaze namazýna gidemediðm tüm duygularýn ruhuna Ve hatýra fotoðrafý çektiremediðim bir kaç mutluluk adýna Doðum gününü bilen her adam gibi ölüm gününden habersiz aðlayýþlarýmýn sebebi var gülüþlerimse sebepsiz
-2 ..../Dalýnda sararan yaprak üzerine
Üstüne çise düþmüþ güller kadar üzgün Ve kýrýlgan bir yaný vardýr topraðýn Küsmeye dursun birkere Çatlar her yerinden çamurlar fýþkýrýr Üstüne bastýkça yüzlerce ayak Tarttýkça dünyayý bir avuç toprak Düþünmeyen dimaðlara akýl saçýlýr
rüzgarýn peþinden giden kuþlar kadar özgür Hüviyetini kaybetmiþ güneþler gibi çaresiz Oltaya takýlmýþ bir balýðýn gözlerinde gördüm Korku dolu bakýþlarý ve ekvatoru iklimsiz
Yapraklar gördüm dökülmüþ sararmýþ ve solmuþ Kaybolmuþ bir çocuk gibi dolandýmda durdum Yaþarken elleri ve ayaklarý uyuþmuþ Yüzü buruþmuþ ihtiyar bir kadýndý dünya Rivayetini önceden duyduðum rüyalarýn gözükmesi gibi Asasýna dokunamadýðým bir azizeydi annem apaktý sütü ve teni bembeyaz Bilmezdim ben ölülerin dilini sonradan öðrendiðim her þey gibi Öðrendim ölümüde sevmeyi Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.