Gün düþer hükmünden, çöker karanlýk
Karanlýk ýþýktan çok kalabalýk
Kaybolup gideriz, sularda balýk
Karanlýk yollarda gözlerim üþür
Yalnýz duvarlarýn dili konuþur
Geliriz göz göze iki lal gibi
Bükülür boynumuz bir hilal gibi
Bir cümle bekleriz "Gitme ! kal" gibi
Beynimizden geçer uçaksavarlar
Gitsek de býrakmaz kalýn duvarlar
Aþýlmaz bir engel, her duvar kale
Kucaðýmda kalýr aðýr ihale
Kimler düþürüyor bizi bu hale
Sen konuþtun gece boyu dinledik
Söyle aþýlacak var mý bir gedik
Yetmedi mi çektiðimiz zulümat
Her gece bir duvar örersin kat kat
N’olur bende olsa sende ki inat
Bir çeper örersin her gün kederden
Kalkmazdým bir daha düþtüðüm yerden
Yýkýlýr mý acep bir omuz versem
Yahut bir falcýya dilek dilesem
Ya Hak ! Deyip "Yýkýl karþýmdan !" desem
Dokuz doðururken her bir batýnda
Yýkýlýr da ben kalýrým altýnda
Bir el inþa eder bir el ki oyar
Dayanmak istersin zamansýz kayar
Gördüðün her duvar keskince bir yar
Ne kapýsý vardýr ne bir pencere
Oynar yüreðimiz göz göre göre
Kaç duvar var birbirine dolaþýk
Ýçim de kök salar acý sarmaþýk
Yeter artýk düþsün bir ince ýþýk
Beni test ederken son kez imanla
Dar geldi duvarlar daraldým anla
Nereye yönelsem hep yokuþ gibi
Ormanlar ve deniz birer düþ gibi
Aþýp gitmek istiyorum kuþ gibi
Esir aldý boðum boðum hýçkýrýk
Uç desen de artýk kanadým kýrýk
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.