Nem

en derin kuytularýndayým
sahipsiz uykularýn
zamanýn ötesinden
yankýyor çýðlýklarým
kanayan parmaklarýmdan
akýyor piþmanlýðým
rutubetli köþelerine
beni ortasýna attýðýn
sadist karanlýðýn...

dönüp giderken
takýlýp düþüyor kaçýþlarým
dikenli tellerine
içimi örseleyen
dudaklarýndan dökülen
küçücük iki kelime

ne yazýk
susmuyor hiç
beynimde gittikçe üþüten
hep ayný
eli kanlý
iki kelime...


***
Sosyal Medyada Paylaşın: